روايه عملالي روشه لكاتبتها ساره مجدي

و لكننى كتمت ضحكاتى
حين حضر دكتور عبد العظيم و امسك بماهر و هو ينظر الى بشړ و طوال الوقت يقول حسبى الله و نعم الوكيل فى اللى كان السبب
طيب انا مالى انا مالى اذا كان ماهر شخص ميوله شمال انا مالى
اخذت نفس عميق و انا اعود لاجلس على كرسى مكتبى باسترخاء
طبعا كلكم مستنين تعرفوا انا هعمل ايه مع المريضه الجديده و انا كمان الحقيقه عايز اعرف انا هعمل معاها آيه بس اكيد مش دلوقتى لانى هروح ارتاح شويه و اجمع كل طاقتى الطبيه علشان اقدر اكون دكتور شاطر و لا انتوا عندكم شك سلام
يتبع. مساء الخير او صباح الخير على حسب الوقت اللى هتقروا فيه كلامى سامعك ياللى بتقولى مستنين نشوفك هتروح ازاى للمريضه و انت مش معاك العنوان على فكره انا مسمحش ان حد يشكك فى قدراتى انا دكتور مالك عبد السلام
صمت قليلا فانا اشعر بالضيق الشديد من كل هؤلاء الحمقى الذين يحيطون بى و يشككون فى قدراته
شوفوا يا حضرات من نظام المستشفى هنا ان اى حد داخل يكشف بيملى ابلكيشن و بيسجل فيه كل بيناته من اول الاسم و رقم التليفون و العنوان كمان اغبيه .
وقفت على قدمى و خلعت عنى المعطف الابيض و اخذت اغراضك و غادرت مكتبى فانا سعيد و لا اريد ان ارى احد من الحاقدين زملائى او ان استمع لكلمات دكتور عبد العظيم
غادرت المستشفى و صعدت الى سيارتى نظرت الى نفسى فى المرآه و ابتسمت بسعاده و خيلاء و فخر
و ادرت محرك السياره و بدأت فى تذكر كل ما مر بحياتى
انا مش عارف ليه ديما الناس بيقولوا عليا نحس و فاشل انا مالى ان يوم ما اتولدت امى اټوفت مش كفايه انى اتحرمت منها ناس شريره . بس بابا بقا كان بيحبنى جدا و ديما مدلعنى و بيجبلى كل اللى نفسى فيه بس ابويا يوم عيد ميلادى الاول جالوا السكر يا عينى و من وقتها و صحته فى النازل و كل الناس اللى يعرفوني من وقتها و هما بيبصولى بصحه مش حلوه كده و يوم ما نجحت فى الثانويه العامه و كنت راجع البيت فرحان لقيت البيت پيتحرق علشان بابا جاتله نوبه السكر و نسى الزيت على الڼار فالبيت ۏلع و هو كمان ماټ و من وقتها و كل الناس بتبعد عنى من غير اى تقدير لظروفى النفسيه و لا احساسى بالوحده و اليتم الناس نفوسهم بقت وحشه اوووى عارفين انا من وقتها بطلت اصادق اى حد خصوصا بعد ما كل اصحابى فى الجامعه كمان كانوا كل ما يشفونى يقولوا عليا نحس و انى وشى وحش علشان اول يوم تشريح الچثه ولعت طيب انا مالى هو الدكتور اللى طلب منى احط الماده اللى كانت فى الازازه عليها فولعت انا مالى بقا . طيب انا راضى زمتكم انا وشى وحش طيب ازاى الوسامه دى كلها يتقال عليها وحشه يلا هنقول ايه
اوقفت سيارتى اسفل البنايه و ترجلت منها لأجد حارس العقار العم عبد الواحد سجل على اريكته الخشبيه وككل يوم القى عليه السلام و هو يستعيذ بالله و كانه يرى الشيطان امامه صعدت الى شقتى و فتحت الباب لتقابلنى سيده بالترحاب الشديد ككل مره و هى تمسد قدمى بيديها الصغيره 
ايه بتبصولى كده ليه انتو متعرفوش سيده مقولتش ليكم عليها قبل كده سيده دى بقا القطه بتاعتى مربيها من وهى صغيره لقيتها فى الشارع و كان فى كلب بيحاول ياكولها و من وقتها و هى هنا فى بيتى لحد ما بقت قد البقره الصغيره رحت بيها للدكتور علشان يعملها رچيم بس كل المحاولات بائت بالفشل و فضلت زى ما هى بقره صغيره
توجهت الى الاريكه و جلست عليها باسترخاء لتصعد سيده و جلست فوق قدمى لاربت فوق راسها بحنان
تفتكرى يا سيده هنجح زى كل مره و لا ممكن افشل المره دى
لترفع القطه راسها اليه ثم اخفضتها و كأنها تعترض على كلماته .. ربت على راسها مره اخرى
يلا بقا قومى علشان ادخل اريح شويه و كمان الحق اجهز نفسى علشان معادى النهارده
لتقفز عن قدميه و هى تموء بملل
عارفين الشقه ده اشتريتها بعد بابا ما ماټ اصله كان عنده ارض كبيره اوووى فى البلد قاريبه اللى هناك كانوا هيموتوا عليها و علشان كده بعتها بالسعر اللى انا عايزه و علشان كده اقدرت اشترى الشقه دى و كمان حطيت باقى الفلوس فى البنك
جلست على السرير بإرهاق
عارفين لو كنت مأجر الشقه دى كان زمان صاحب العماره و السكان و حتى البواب تردوني مش عارف محدش مستوعب وجودى و لا فاهمين اهميتى فى الحياه . يلا هبدل هدومى و انام شويه متنسوش تصحونى