روايه عملالي روشه لكاتبتها ساره مجدي

فى نفس الوقت يحك راسه علامه على التفكير
من وقتها نفسى افهم أيه اللى حصله مش عارف الحقيقه هو انا شاكك رغم انى متأكد
اخذ نفس عميق و اكمل
عارفين انا مظلوم و الله .. انا ذنبى ايه انهم كلهم مخهم متركب غلط و ميولهم استغفر الله العظيم انا كده غلطان فى ايه
صمت لثوان ثم اكمل
دكتور عبد العظيم بقا يبقا مدير المستشفى كل ما يشوفني يقولى انت تخليص ذنوب عملتله ايه معرفش انا مالى ان الممرض الغبى جابلى مريض لجلسه الكهربا غير المړيض اللى المفروض ياخد الجلسه انا مالى ها لا و للحظ يطلع ان اى محفزات خارجيه بتزيد من رغبته فى اكل لحوم البشر انا مالى بقا ها مالى قولوا انتوا كده انا كده غلطان يلا ربنا يشفيه بقا فتحى اكل فخدته يلا الف هنا على قلبه بس يا عينى فضل فى المستشفى شهرين و لما خرج رفض يرجع يشتغل هنا و اهو قاعد تحت الكوبرى بيشحت و الحال ماشى معاه عال العال
نزل مالك عن سور السطوح و هو يقول
هو ليه محدش منكم سألني انا قاعد على السور ليه قاعدين تقروا كده و خلاص محدش خاېف عليا اقع ما انتوا الفانز للكاتبه النكد اقصد الكيوت دى هقول ايه بقا
فى حاجه يا مالك
ابدا يا كبيره و بينه و بين نفسه هلاقيها منك و لا من دكتور عبد العظيم منه له
بدء فى السير بتجاه السلم و هو يقول
انا هفهمكم و هرضى فضولكم و اعرفكم انا قاعد هنا ليه دلوقتى كان وقت البريك . و بصراحه كده كل الدكاتره واخدين منى موقف مش عارف ليه اكيد يعنى النفسنه بقا اللى بتكون بين زملاء العمل الواحد فعلشان كده انا بحب اجى هنا اكل و اشرب الشاى بتاعى و بعدين انزل
وقف عند اول درجات السلم و قال بابتسامه
على فكره الكاتبه بتاعتكم دى عندها حق انا فعلا وسيم بشكل مفرط و شعرى اصفرا طوله هكذا اقصد يعنى انى واحد امور و حليوه و اسمى مالك و اقدس الحياه الزوجيه و ممكن اغسل المواعين كمان
انت يا ذنبى الكبير يا غلطه عمرى المهنى كله
دكتور عبد العظيم يا جماعه شايفين بيحبني قد ايه انا هنزل بقا لحسن هو بيتلكك علشان يخصملى من مرتي و الحكايه مش ناقصه
نزل درجتان فقط من السلم ثم قال
يتبع. ازيكم طبعا ملحقتوش تنسونى و انا مش هفكركم بيا لانى فى الاساس كاريزمتى عاليه و مش سهل اتنسى خلونى اكملكم كلامى و انا نازل على السلم رايح لدكتور عبد الظيم
حسبى الله و نعم الوكيل
مش انا اللى قولت كده ده صوت دكتور عبد العظيم يا جماعه متخافوش هو ديما كده بيحب يذكر الله المهم خلينى اكمل معاكم حكايت انا شغال هنا بقالى سنتين و كان شغلى مع العياده و لما الحالات الى بحولها للمستشفى زادت و قررت اقفل العياده و من وقتها مفيش و لا حاله انا ماسكها و الدكتور عبد العظيم كمان ديما يبعدنى عن المرضى
يا همى الكبير يا اكبر مشكله فى حياتى
اخذت نفس عميق و انا اخطوا اخر خطواتى فى اتجاه دكتور عبد العظيم الذى قال بصوت عالى
انت كنت فين ياللى محسوب علينا دكتور بالغلط
شوفتوا .. ده دكتور عبد العظيم مش قولت ليكم هو قد ايه بيحبنى
نظرت اليه بابتسامه جذابه كعادتى
يا دكتور ده وقت البريك بتاعى
رفع الدكتور عبد العظيم يديه يمسك بها شعره بجانب راسه و جذبهم بقوه ثم انزل يديه و بين اصابعه مجموعه كبيره من خصلات شعره و هو يقول
نفسى اعرف عملت ايه غلط فى دنيتى علشان انت تكون موجود فى حياتى للدرجه دى ربنا ڠضبان عليا ده انا لو كافر مش هيكون عقابى بالشكل ده
كنت انظر اليه باندهاش و انا الوى فمى بضيق و افكر
هو ليه اوفر كده مالى يعنى انا دكتور قد الدنيا و ملو هدومى و وسيم و دمى خفيف و شاطر فى شغلى يبقا ليه الاوفر ده ناس منفسنه 
اخذت نفس عميق و قلت بهدوء
هو حضرتك كنت عايزنى فى أيه 
ابتسمت حين ضړب دكتور عبد العظيم مقدمه راسه و هو يقول
لما بشوفك الدنيا كلها بتسود فى وشى و بنسى كل حاجه
انا مفيش منى اتنين بس انتوا اللى مش مقدرين النعمه يا دكتور اعمل ايه 
هو رافع حواجبه كده ليه 
لأندهش من جديد و هو يرفع يديه مره اخرى لشعره و جذب بعض الخصلات مره اخرى ثم قال
تصدق فى حاله طلباك بالاسم و الحقيقه انا مش عارف هى طلباك انت بالتحديد على انهى اساس بس اهو ده اللى حصل .. و لولا كده انت عمرك ما كنت اتعاملت مع