بقلم ايه عزازي رواية تغيرت لأجلها اكثر من رائعه
رحيم: ماتخفيش.
سرمد قامت من الس-رير بتعب….
سرمد:أنا عايزه امشى من هنا.
رحيم:اللبن ده تشربيه كله
قام غير هد-ومه،سرمد كانت بتبص لعضلاته وهى متنحه ديرت وشها بكسوف وبدأت تشرب اللبن…
رحيم:هههه مكسوفه..
ضحك وغمازته اليتيمه ال فى خده الشمال بانت،معقولة ده الشخص ال انا شوفته امبارح…
سرمد:عمو ممكن اسألك سؤال؟
نط ع الس-رير وقر-ب منها،اتوترت سرمد ورجعت لورا
رحيم:اتفضلى ،بس بلاش عمو…
سرمد:هو حضرتك اسمك ايه؟
رحيم: رحيم،وانتى
سرمد:يعنى أنت خا-طفنى ومش عارف اسمى.
رحيم:هههه،عرفتى منين بقى يا أم لسانين.
سرمد: اومال أنت جايبنى هنا ليه أكيد خا-طفنى
رحيم: نظرية برضو،طب انتى مش خايفه
سرمد:لأ مروان قالى انه هينقذنى دايمًا
رحيم:مروان مين؟
سرمد:مروان ده صاحبي وكان بيسرح بالورد معايا
رحيم:بقولك ايه،انا خارج عندى شغل.
سرمد ببراءه:هتسبنى لوحدى؟
رحيم قر-ب منها وبا-سها من خدها.
رحيم: ماتخفيش مش هتأخر.
خرج من الاوضة…
سرمد لنفسها:هو ده مج-رم ازاى ده ،ده قمر
