بقلم دينا عماد رواية ليست عذر١ء كاملة للنهاية
"ازاى مينفعش...قوله وتعالى اخطبنى وبعدين نبقى نتجوز بعدين لما تخلص"
"يا بنتى انتى مش عايشة ف الدنيا... هو فيه خطوبة من غير شبكة وشقة وتجهيز جواز"
"مش مستعجلين نبقى نعمل كل ده على مهلنا...مش هنفضل كده طول الوقت مستخبيين واللى بيننا تليفونات وبس"
"ما انتى اللى مش عايزة تخرجى معايا ولا اشوفك خالص"
"ايوه...اخاف حد يشوفنا وعلشان كده بقولك تعالى اتقدملى"
"ظروفى متسمحش دلوقتى"
"متسمحش ليه"
"معييش فلوس"
"اسلفك"
"لا"
"ليه...ماهى مش اول مرة"
"انت بتعايرينى انك بتسلفينى"
"والله ما اقصد...انا اقصد بس انى ممكن اسلفك حق الدبل وهقنع بابا واعمل كل حاجة تسهل اننا نتخطب"
"لما تبقى تفهمى الكلام وتعرفى تتكلمى كويس هبقى ارد عليكى"
واتقفلت السكة ف وش مايا وهى بتتكلم ومش مصدقة طريقته
*******************
مايا سكتت وايمان ونسرين قاعدين
ايمان"هو انتى كنتى بتديله فلوس؟"
مايا"اه... مع انه مكنش بيطلب بصراحة...كان مثلا يقولى محتاج اجيب كذا وخلصت مصروفى...يقولى فلوسى اتسرقت...حاجات من دى...بس ساعات كنت الاقيه بيصرف كتير اوى"
ايمان"منين كل ده"
مايا"معرفش ... طريقة صرفه كانت مريبة ومفكرتش فيها الا بعد ما سبنا بعض"
ايمان"وسبتوا بعض امتى؟"
مايا"من وقت المكالمة اللى حكيت لك عليها"
ايمان"حتتة مكالمة عادية كده تسيبوا بعض بسببها"
مايا"اتصلت كتير بعدها مبقاش يرد عليا... وبطلت اتصل احتراما لنفسى وعلشان مقللش من نفسى اكتر من كده"
ايمان"وبعدين"
مايا"وقتها كانت نسرين قربت تتجوز فبقيت اشغل نفسى معاكم ف جهازها وفرش البيت وكل ده...وبجد دى اكتر فترة حسيت فيها انى مشغولة ومش متضايقة...كنت فرحانة اوى لنسرين ومكنتش اعرف اللى مستخبى لى بعدها"
نسرين"ايه اللى حصل بعدها...انا من ساعة ما اتجوزت وانا حسيت اننا مبقناش قريبين لبعض زى الاول"
مايا"علشان بعيد وكنتى بتيجى زيارات متباعدة فاكيد مش هنبقى زى الاول"
ايمان"يعنى يا مايا مش جاسر اللى عمل كده؟"
مايا"لا.. انا مشفتش جاسر بعد المكالمة اللى قلتلك عليها"
ايمان"اومال ايه اللى جاب سيرة جاسر"
مايا"انا بحكى لك علشان تعرفى كل حاجة مريت بيها حتى مشاعرى بحكيها دلوقتى "
ايمان"يعنى ضعفتى بعد كده"
عيطت مايا
"متظلمنيش ياعمتى زى ما كل الناس ظلمتنى"
ايمان"طب كملى ايه اللى حصل"
مايا"انا تعبت من الكلام... ممكن اخد الدوا وارتاح شوية ونبقى نكمل"
نسرين"كفاية عليها كده ياماما... احنا هنروح من بعض فين... تستريح شوية وترجع تحكى ..
خرجت ايمان ونسرين من الاوضة بعد ما سابوا مايا
"كل ده حصل وانا مش عارفة حاجة... كلام مايا حسسنى انى قصرت معاها اوى"
"ليه ياماما... انتى كنتى هتعملى ايه بس...وليه بتحملى نفسك فوق طاقتك... مش انتى المسئولة عنها لوحدك"
"انا من يوم ما جت وقلت بينى وبين نفسى انى هكون مكان امها... اه ماما وحياة مقصروش معاها بس انا حسيتها مسئولة منى"
"وانتى قصرتى ف ايه بس"
"انى مكنتش حاسة بيها"
رن موبايل نسرين
"ده ممدوح"
