رواية نسمة والهوى كاملة
انا عملتلها حاجه سخنه وبقا اعملها كل شويه وبعدين لا مش محتاجه دكتوره
زيدان: انا مش عارف تعب اي الى كل شهر دا
ام مروان ضحكت: لو كنت بتتعامل مع بنات زى ما اهل الحاره بيقوله كنت زمانك عرفت
زيدان اتنهد: ما انتى عارفه يا ام مروان العين متكرهش غير اللي احسن منها
ام مروان: عارفه يا ابنى ربنا يعينك وصيلح حالك
زيدان: ربنا يخليك يا ام مروان تعبانكى معانا انا حولت معاها والله وقلتلها اخدها عند دكتورة بس هى تقولى عايزه أم مروان
ام مروان: نسمه دى زى بنتى عمرى ما اتعب بسبب حاجه تهخصها أنا وامها كنا زى الاخوات
ام مراون طلعت
وزيدان عمل شربه سخنه وخبط على اوضة نسمه
نسمه بتعب: ادخل
زيدان: دا انا يا نسمه
نسمه: تعاله انا حاطه حجابي
زيدان دخل وصعب عليه شكلها وهى نايمه وتعبانه
: متاكده انك مش عايز تروحى لدكتوره
نسمه: لا انا كويسه
زيدان حط الشربه
: ام مروان قلتلي اعملك حاجه سخنه وانا لقيت الشربه دى في التلاجه سخنتهالك...
نسمه: ماشي
زيدان: متقميش من مكانك و متعبيش نفسك انا هنزل الشغل والتلڤون تخليه جنبك لو احتجتى حاجه وهجيب غدا وانا جاى
نسمه: ماشي
نسمه: ايوه
زيدان: ماشي هنزل انا
نسمه بحب رغم تعبها
: مع السلامه
في ورشة عماد
عماد: وصدقت الى قولتهولها
اميره: لا يا اخويا مش مصدقه عليه الهواء... دى بتمو.ت فيه
عماد بضيق: اميره
اميره! اقولك اي ما تسيبك منها هى كدا كدا مش بتاعتك
عماد: اي حاجه تخص زيدان بتاعتى... انتى عارفه انه كان هيموت على المكتب دا وانا خته منه
اميره: هو المكتب دا وهو اخد منك حاجات بالهم
عماد: اخرصي يا اميره وغورى من هنا... انا لما هعوزك هطلبك في ورشة
زيدان: ما انا قلتلك بلاش يا غفران
غفران: اعملى اي يعنى وحده عنده 15 سنه جايه تقولى بحبك اقولها وانا كمان
